In augustus stemde Polen ermee in om bijna alle kosten van de aanwezigheid van het Amerikaanse leger te betalen. Volgens sommige pro-Russische en Russische media zou Polen ‘zijn soevereiniteit opgeven’ met een permanente Amerikaanse militaire basis. Als onderdeel van een nieuwe samenwerkingsverband tussen twee landen stationeren op dit moment 5.500 Amerikaanse soldaten in Polen.

Dit blog gaat over de plannen van de Poolse regering om een ​​permanente Amerikaanse militaire basis in Polen te vestigen, zowel RT (in het Russisch) als Spoetnik (in het Engels) – de twee belangrijkste mediakanalen van het Kremlin, – publiceerden artikelen ter ondersteuning van het verhaal dat Polen zijn militaire soevereiniteit aan de Verenigde Staten zou overdragen. Om hun bewering te staven, zal ik uitleggen hoe de situatie is ontstaan en een aantal feiten uit de geschiedenis opnoemen.

Een Amerikaanse militaire basis voor $ 2 miljard

In juni 2020 lekte een voorstel van het Poolse ministerie van Defensie uit via het nieuwsportaal Onet. Het document toonde aan dat Polen bereid is tot $ 2 miljard dollar uit te geven voor een permanente Amerikaanse militaire basis. Deze paraatheid van de Poolse regering weerspiegelde een al lang bestaande wens van Polen om de Amerikaanse militaire aanwezigheid in het land te vergroten, wat zowel de ambtenaren als burgers uit Rusland als de grootste bedreiging voor hun nationale veiligheid en territoriale soevereiniteit zien. Vooral sinds de annexatie van de Krim. Jarenlang lobbyen de Poolse politici bij de hoge militaire officieren in Washington om hen te overtuigen dat de veiligheid van de regio hiervan afhangt.

In Moskou werden er enkele wenkbrauwen van verbazing opgetrokken toen de documenten openbaar werden gemaakt. Volgens de Russische autoriteiten schendt het bondgenootschap tussen twee landen het NAVO-Rusland pact uit 1997 en versterkt de aanwezigheid van de NAVO in Oost-Europa. In het document kun je ondere andere het volgende lezen: ‘In addition, in the negotiations on the adaptation of the CFE Treaty, the member States of NATO and Russia will, together with other States Parties, seek to strengthen stability by further developing measures to prevent any potentially threatening build-up of conventional forces in agreed regions of Europe, to include Central and Eastern Europe.’ (bron). Volgens sommige deskundigen en politici creëert dit op geen enkele manier veiligheid en stabiliteit in de regio. Bijvoorbeeld, Ben Hodges, een gepensioneerd luitenant-generaal, stelde dat ‘if Eastern Europe wants to enhance NATO’s deterrent effect, a potentially divisive military presence is not the right way to do it‘.

Ook zijn er veel politici in Polen die sceptisch zijn over deze oplossing om de veiligheid van de regio en Polen te waarborgen. Het bedrag van $2 mld dolar zou beter in het Poolse leger geïnvesteerd kunnen worden ter modernisatie of betere uitrusting. Een militair samenwerkingsverband met een ander land is absoluut nodig en welkom. De volgende vraag ontstaat: wedt Polen op een blind paard? Een permanente Amerikaanse militaire basis in Polen zou een effectieve afschrikking zijn tegen een mogelijke Russische invasie. Is de invasie van Rusland echt mogelijk? Of zou de invasie van Rusland juist opgeroepen worden als een evenredige reactie op de aanwezigheid van de Amerikaanse soldaten in Polen? Rusland ziet dit als provocatie van het westen.

Soevereiniteit opgeven?

Tijdens de NAVO-top in Warschau in 2016 werd het besloten om de militaire aanwezigheid in Oost-Europa te vergroten en te versterken als gevolg van de toenemende spanningen met Moskou. Er werden verschillende militaire bataljons naar de drie Baltische landen en Polen gestuurd die rouleren en permanent in deze landen verblijven (zie de foto in het begin van dit artikel). Volgens de president Duda was dit een historisch moment waarop generaties lang gewacht hebben.

Ik meen dat je geen Russische propaganda nodig hebt, alleen een gezond verstand, om te begrijpen dat je de verdediging van je eigen land niet in de handen van anderen moet leggen. Dit is inderdaad je nationale soevereiniteit opgeven.

Lessen uit de geschiedenis

Op 4 februari 1945 in Jalta begon de Conferentie van Jalta, waaraan Józef Stalin, Franklin D.Roosevelt en Winston Churchill deelnamen. Deze ontmoeting blijft tot op de dag van vandaag een symbool van het verraad van de westerse bondgenoten jegens Polen en hun instemming om Europa te verdelen en bovendien om Oost-Europa ondergeschikt te maken aan de totalitaire Sovjet-Unie. We moeten echter niet vergeten dat de positie van Stalin sterk was. Het Rode Leger veroverde de Balkan, Hongarije en Polen, vocht inmiddels met Nazi-Duitsland op hun grondgebied. De verovering van Berlijn was slechts een kwestie van tijd.

Tijdens de besprekingen in Jalta, die meer dan een week duurden, werden een aantal afspraken tussen de geallieerden en Sovjet-Unie gemaakt met betrekking tot de strategische samenwerking in de laatste fase van de oorlog en de politieke wereldorde na het einde van de oorlog. Overeenkomstig deze afspraken werd Europa verdeeld in twee vijandelijke ‘partijen’. Aan één kant het Westen en aan de andere kant het Oosten onder de invloedssfeer van de Sovjet-Unie. Polen verloor zijn soevereiniteit en kwam in handen van Stalin. Bovendien verloor het de oostelijke gebieden aan de Sovjet-Unie en kreeg uitgestrekte gebieden van overwonnen Duitsland. Dit wordt tot op de dag van vandaag als verraad door de geallieerden. Dat wil zeggen door Groot-Britannië en Verenigde Staten die in feite Polen aan Stalin hebben ‘verkocht’ in ruil voor het inzetten van het Rode Leger in het verslaan van Hitler. De Angelsaksen zouden het zonder twijfel nog een keer doen als het hen beter uitkomt.

De beleidsmakers kunnen altijd diplomatieke overeenkomsten met hun bondgenoten sluiten. Echter rekent een soeverein land voornamelijk op eigen krachten. Daarom is het cruciaal om het Poolse leger te versterken. Het is niet verstandig om op duizenden soldaten te rekenen, die uit een ander land en bovendien niet onder de Poolse wet vallen.