De huidige situatie rondom het coronavirus kan op verschillende manieren aflopen. Mijn eerste bevindingen en zorgen heb ik in dit artikel geuit. In dit blog beschrijf ik mijn volgende opmerkingen.

De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) en de Wereldbank (WB) hebben in 2018 hun bereidheid betoond en tevens hun samenwerking versterkt om de wereldwijde uitbraken van pandemieën en andere noodsituaties, die gevolgen hebben op de gezondheid van de wereldpopulatie, aan te pakken.


GENEVA, MAY 24 2018 — WHO and World Bank Group today launched a new mechanism to strengthen global health security through stringent independent monitoring and regular reporting of preparedness to tackle outbreaks, pandemics, and other emergencies with health consequences.
bron

In werkelijkheid kun je deze afspraak als volgt interpreteren: WHO creëert een illusie van een wereldwijde epidemie, WB komt later in beeld om de beschadigde nationale economieën door middel van leningen aan de regeringen te verstrekken. Deze overeenkomst speelt zich natuurlijk alleen achter de schermen af. Deze leningen hebben echter altijd voorwaarden. De belangrijkste voorwaarde is: laat de investeerders (lees: multinationals) toe zodat ze de nationale economie kunnen redden. Zo is het ongeveer tot nu toe gegaan. Deze keer zit er meer achter. De lockdowns vernietigen in feite de nationale economieën en niet alleen verzwakken. Dus alleen ‘hier is je lening’-strategie is niet meer voldoende. Het gaat om ‘we moeten iedereen redden’-strategie.

Hoe doe je dat?

Door bijvoorbeeld het introduceren van het basisinkomen, wat eigenlijk een soort illusoir geld is. Dit is natuurlijk niet gratis want ‘alleen de zon schijnt voor niets’, zoals een mooie uitdrukking in het Nederlands het zegt. Dit komt met bepaalde voorwaarden, die geleidelijk geïmplementeerd worden. In feite is dit de deal: ‘jij krijgt geld van ons en jij gehoorzaamt ons‘.

De basis van zo een model zit in het Chinese regime, dat gehoorzaamheid afdwingt door middel van een sociaal kredietsysteem. Dit is een plan dat de Chinese regering in 2020 wil invoeren. Het plan houdt in dat alle Chinese burgers een bepaalde krediet kunnen opbouwen op basis van het juiste gedrag. De juiste houding van de burgers wordt beloond en de overtredingen zullen het krediet verlagen of de mensen worden zelfs op een zwarte lijst geplaatst. Ze kunnen dan allerlei rechten verliezen, zoals de mogelijkheid om geld te lenen of naar het buitenland te gaan, in bepaalde hotels te verblijven. Er wordt toegang tot sociale voorzieningen of de kans op een goede baan ontzegd. Een andere straf zou kunnen zijn dat iemands zijn kinderen tot bepaalde scholen niet worden toegelaten.

Met andere woorden: hier is je maandelijkse digitale bedrag, wees een goede burger.

Het gaat om de controle van het gedrag. Wat er nu gebeurt, is wellicht alleen een kleine voorbereiding op de toekomst. Nu wordt er geadviseerd: blijf thuis, laat geen bezoekers binnen, ga in de rij staan ​​in de winkels op een afstand van 1,5m, was je handen, laat je testen, meld de mensen die ziek lijken via onze speciale infolijn. In de toekomst zal de lijst met regels heel anders uitzien, maar de kern is hetzelfde: je moet een goede burger zijn en aan een betere wereld bijdragen. Je mag vooral niet in opstand komen.

En er zullen veel mensen zijn die op de volgende manier reageren: ‘Ja, dank je. Geen probleem. Ik hou van het gevoel om aan iets groters dan ikzelf bij te dragen. Ik hou van het collectivisme. We doen het samen, daar houd ik van’. Dat zijn de nuttige idioten.

En andere mensen zullen meer actief willen bijdragen. Ze willen een meer actief deel van het systeem uitmaken. Ze willen bijvoorbeeld helpen te handhaven. Ze zullen graag door de straten marcheren, hun regering salueren, mensen aanhouden en zelfs op bevel geweld plegen. Ze zullen mooie uniformen dragen. Ze zullen tot de elite willen horen.

Omdat de geschiedenis voor zulke mensen niets betekent, weten ze niet wat SS, Stasi of NKVD was. Zij weten niet wat de vrijheid van het individu is.

Wanneer deze crisis als ‘voltooid’ wordt beschouwd, zullen er verschillende thema’s naar voren komen.

Ten eerste wordt de pandemie beschreven als een belangrijk keerpunt in onze geschiedenis. Een grote schok voor het systeem. Het tijdsverloop wordt verdeeld in: voor de pandemie en na de pandemie.

Ten tweede worden we allemaal opgeroepen om aan een betere wereld bij te dragen. Een wereld vrij van pandemieën, waar gelijkheid en rechtvaardigheid voor iedereen de hoogste prioriteit is. Een boodschap voor idealisten die over het algemeen heel makkelijk voor dit soort leuzen vallen en blijven plakken zoals een vlieg aan een vliegenstrip.

Het derde grote thema wordt gericht aan de technische types en de wetenschappers, de zogenaamde denkers die erin geloven dat we de technische snufjes moeten gebruiken om onze samenleving effectiever te organiseren. Tot een bepaalde hoogte is het ook wel zo. Maar waar is de grens? Op dit moment wordt er nu al aan de massa’s via de mainstream media voorgelegd dat het ok is om de burgers via de mobile data te kunnen volgen. ‘We willen alleen maar kijken of jullie je aan de regels houden’. Pro publico bono, geloof ons. Er zit niks meer achter. De hoogopgeleide klasse houdt van dit soort oproepen. Het past bij hun imago van het succes. Als de samenleving als een machine functioneert, worden alle problemen opgelost.

Het vierde soort propaganda wordt gericht aan de mensen die uit de quarantaine zijn gekomen. Op een prachtige lentedag maken zij een wandeling in het park of in het bos en plotseling herinneren zij zich wat ze hadden gemist. Hun opluchting is dan groot, bijna net zo intens als aan het einde van de Tweede Wereldoorlog. De slagzin ‘Nooit meer’ kan hier ook toegepast worden. Zij zullen heel snel zeggen: ‘Prima. Vertel ons wat we moeten doen.’

Tenzij er mens zijn die zich zullen herinneren wat het INDIVIDU is ontnomen.

De VRIJHEID.